Trauma po misji - PTSD żołnierza
W skrajnych przypadkach dochodzi do tzw.
dysocjacji. Osoba tak bardzo przeżywa jakieś wydarzenie, że traci orientację w
przestrzeni, poczucie czasu i kontakt z rzeczywistością.
prof. Stanisław Ilnicki z Kliniki Psychiatrii
i Stresu Bojowego
Trauma misji
Podczas
misji w Afganistanie łącznie brało w niej udział 28 tysięcy polskich żołnierzy
i pracowników wojska. Według badań Wojskowego Biura Spraw Społecznych aż 90
procent żołnierzy znalazło się pod ostrzałem artyleryjskim, 83 proc. twierdzi , że doświadczyło
bezpośredniego zagrożenia życia, a ponad połowa (54 proc.) musiała strzelać do
ludzi. Sytuacja ciągłego stresu oraz zagrożenia, doprowadza do sytuacji ,w
której co trzeci polski żołnierz po
powrocie z misji ma trudności z przystosowaniem się do normalnego życia. Osoby
te mają problem z agresją oraz nadużywaniem alkoholu, co wiąże się z kłopotami rodzinnymi.
Nie inaczej wygląda sytuacja żołnierzy innych
państw biorących udział w misjach zagranicznych. Z badań przeprowadzonych przez
Uniwersytet Techniczny w Dreźnie wynika, iż udział w misji zwiększył cztero- a
nawet sześciokrotnie ryzyko zachorowania na chorobę psychiczną, zaś urazy
psychiczne mogą wystąpić nawet u ponad połowy z nich lecz tylko 18 proc.
poszkodowanych poddawanych jest terapii. Tylko w latach 2009-2012 liczba
żołnierzy z zaburzeniami stresu pourazowego wzrosła z 466 do 1143.
Problem z PTSD w polskim wojsku.
Z czego konkretnie bierze się PTSD? Amerykanie,
którzy problemem zajmują się od lat, wskazują na trzy podstawowe przyczyny: śmierć
kolegów, widok zabitych (bądź zabijanych) cywilów oraz urazy własne.
W polskich realiach możemy mówić raczej o
jednej dziesiątej żołnierzy. Tak przynajmniej wynika z szacunków Kliniki
Psychiatrii i Stresu Bojowego w Warszawie. Mogą to być jednak dane niepełne. „Systematyczne badanie rozpowszechnienia tych
zaburzeń wśród uczestników misji utrudniał dotychczas brak zrozumienia
celowości takich badań i opieszałość we wdrażaniu niezbędnych do tego narzędzi
badawczych i środków technicznych” – pisze w swoim referacie dr hab. n.
med. Stanisław Ilnicki, prof. nadzw. WIM. Dane te mogą być też zaniżone, bo
wielu żołnierzy obawia się stygmatyzacji związanej z problemami psychicznymi,
więc ukrywa swoje dolegliwości i unika fachowej pomocy.
Fazy PTSD
Pierwsza
faza-
zaprzeczenie. W tym przypadku o diagnozę może się pokusić jedynie
wykwalifikowany psychiatra lub psycholog.
Faza
druga- weteran odwraca się od najbliższych, spędza wiele
czasu poza domem z kolegami, którzy dzielili wraz z nim te same wojenne doświadczenia.
Faza
trzecia- częste problemy ze snem, nadmierna nerwowość oraz agresja, popychają w alkoholowy nałóg.
Pod koniec tej fazy pojawiają się myśli samobójcze.
Kryteria
ICD-10
1. Pacjent był narażony
na stresujące wydarzenie lub sytuacje (oddziałujące krótko- lub długotrwale) o
cechach wyjątkowo zagrażających lub katastroficznych, które mogłoby spowodować
przenikliwe odczuwanie cierpienia u niemal każdego.
2. Występuje uporczywe
przypominanie sobie lub „odżywanie” stresora w postaci zakłócających „przebłysków”
(ang. flashbacks), żywych wspomnień lub powracających snów, albo w
postaci gorszego samopoczucia w sytuacji zetknięcia się z okolicznościami
przypominającymi stresor lub związanymi z nim.
3. Pacjent aktualnie
unika lub preferuje unikanie okoliczności przypominających stresor lub
związanych z nim, co nie występowało przed zetknięciem się z działaniem
stresora.
4. Występowanie
któregokolwiek z następujących:
·
częściowa lub całkowita niezdolność do odtworzenia pewnych ważnych
okoliczności zetknięcia się ze stresorem,
·
uporczywie utrzymujące się objawy zwiększonej psychologicznej wrażliwości i
stanu wzbudzenia (nie występujące przed ekspozycją na stresor) w postaci
którychkolwiek dwóch z poniższych:
·
trudności z zasypianiem i podtrzymaniem snu
·
drażliwość lub wybuchy gniewu
·
trudność koncentracji
·
nadmierna czujność
·
wzmożona reakcja zaskoczenia
Wszystkie z kryteriów
2, 3 i 4 zostały spełnione w ciągu 6 miesięcy od stresującego wydarzenia albo
od zakończenia okresu oddziaływania stresora
Walka Ministerstwa Obrony Narodowej z PTSD
Walka Ministerstwa Obrony Narodowej z PTSD
24 grudnia 2013 r. minister Obrony Narodowej
wydał decyzję w sprawie wprowadzenia w resorcie obrony narodowej
profilaktycznego programu zdrowotnego „Program
pomocy i edukacji w zespołach zaburzeń stresu pourazowego w ujęciu
psychologiczno – psychiatrycznym”. Jego zadania były realizowane w latach
2014-2015. Resort przeznaczył na ten cel 1440 000 zł. Przedstawiony przez MON
program to dowód na to, że resort zaczął traktować problem PTSD poważnie i chce
zaproponować żołnierzom kompleksowe rozwiązanie. Całość można podsumować
krótko: najpierw zapobiegać, później – w razie konieczności – leczyć. I to właśnie
ta pierwsza część wydaje się najważniejsza. Programem profilaktycznym objęci
zostali żołnierze wyjeżdżający na misje, a także biorący w nich udział kapelani
i personel medyczny.
Kończąc artykuł zachęcam wszystkich Państwa do
obejrzenia filmu przygotowanego przez Uniwersytet SWPS pt.: PTSD - Jak żyć wiedząc czym jest wojna w
Iraku który znajduje się na stronie: https://www.youtube.com/watch?v=b8ERy6F34Lo
Mateusz
Prokopiak
Bibliografia:
Bibliografia:
Charles R. Figley, William P. Nash (2010). Stres bojowy teorie, badania, profilaktyka i
terapiia. Wydawnictwo Naukowe PWN
Bohdan Dudek (2003). Zaburzenie
po stresie traumatycznym. Gdańskie
Wydawnictwo Psychologiczne
http://www.dz.urz.mon.gov.pl/zasoby/dziennik/pozycje/tresc-aktow/pdf/2013/12/Poz._389_dec__Nr_434.pdf
https://www.youtube.com/watch?v=b8ERy6F34Lo
style="display:block"
data-ad-client="ca-pub-1477563719346346"
data-ad-slot="3522950318"
data-ad-format="auto">
style="display:block"
data-ad-client="ca-pub-1477563719346346"
data-ad-slot="3522950318"
data-ad-format="auto">
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
1 komentarze
szacunek bracia
OdpowiedzUsuń